Z zakresu kardiologii naszym pacjentom oferujemy:

• diagnostykę (zapis EKG, RTG klatki piersiowej oraz pełne badanie kardiologiczne)
• leczenie (przy użyciu najnowszych leków)
• badanie i dobór odpowiednich leków do narkozy przed planowanymi zabiegami operacyjnymi

Najczęściej występujące schorzenia kardiologiczne u zwierząt towarzyszących to:
-choroby zastawek serca;
-kardiomiopatia rozstrzeniowa;
-zastoinowa niewydolność serca;
-wady wrodzone serca;
-nadciśnienie tętnicze;
-arytmie;
-omdlenia;
-tromboembolizm naczyń tętniczych.

Właściciele powinni obserwować swoich podopiecznych, zaburzenia kardiologiczne mogą przejawiać się takimi objawami jak:
– szybsze męczenie się po wysiłku;
– przyśpieszony oddech;
– duszności;
– kaszel;
– omdlenia;
– powiększenie brzucha;
– zasinienie spojówek i błon śluzowych.

 Z zakresu nefrologii i urologii oferujemy:

• diagnostykę chorób nowotworowych układu moczowego
• nowotwory nerki 
• nowotwory pęcherza moczowego
• nowotwory jądra
• diagnostyka i leczenie zaburzeń oddawania moczu (biopsja nerek)
• diagnostyka i leczenie kamicy układu moczowego
• diagnostyka i leczenie zaburzeń mikcji
• diagnostyka i leczenie chorób zapalnych układu moczowego

Badania i zabiegi: USG układu moczowego,badanie ogólne moczu, badanie bakteriologiczne moczu

Pacjenci z zaburzeniami neurologicznymi zawsze stanowią wyzwanie dla lekarzy weterynarii, ponieważ niezwykle trudno jest ich zdiagnozować. Lekarz musi znać i prawidłowo rozpoznać charakterystyczne zaburzenia neurologiczne, które cechują uszkodzenie konkretnych części układu nerwowego.

Kontakt z czworonożnymi pacjentami jest zwykle ograniczony dlatego badanie neurologiczne opiera się przede wszystkim na dokładnym zbadaniu odruchów zwierzaka oraz odczuwanym przez niego bólu i dyskomforcie.

Niestety schorzenia neurologiczne postępują bardzo gwałtownie i agresywnie, tak więc nie wszystkie zwierzęta poddają się terapii. Wyróżnia się jednak wiele chorób neurologicznych, które przez dobranie odpowiednich leków i zajęć terapeutycznych mogą być znacznie złagodzone, a nawet wyeliminowane.

Z upływem czasu zęby zużywają się. W jamie ustnej mogą się rozwijać choroby prowadzące do utraty zębów lub powodujące ból. Często choroba zębów może rozprzestrzeniać się na inne części organizmu jak serce, nerki czy stawy.

Oferujemy:

• usuwanie przetrwałych kłów mlecznych
• usuwanie kamienia nazębnego
• badania kontrolne jamy ustnej
• korekcja zębów u królików i gryzoni
• porady dotyczące profilaktyki i leczenia chorób przyzębia

Profilaktyka

• odrobaczanie – posiadamy szereg środków przeciwrobaczych tj. tabletki , zawiesiny, pasty, spot-on na skórę oraz środki w injekcji
• szczepienia – szczepionki jednoważne tzn. p/ko 1 chorobie np.wścieklizna jak i „kombajny” , które uodparniają na wiele chorób
• odpchlanie – szampony, obroże, spot-on (kropelki na kark)
• antykoncepcja – hormony w zastrzyku lub tabletki
• karmy lecznicze i bytowe
• witaminy i substancje mineralne – różne środki na każdą kieszeń, odpowiednio dobrane do wieku i potrzeb pupila

Skąd nazwa?

Lissa – to wścieklizna a LYSSETKY – to metalowe identyfikatory przytwierdzane psom do obroży, potwierdzające fakt szczepienia przeciwko wściekliźnie z wygrawerowaną informacją tele-adresową danego gabinetu czy lecznicy. Można je otrzymać tylko w gabinecie weterynaryjnym od lekarza po zaszczepieniu psa.

Najważniejsze jest to, że LYSSETKY widać z daleka, wiemy więc czy pies był w danym roku szczepiony. W razie pogryzienia osoba poszkodowana jest dużo spokojniejsza, nie wpada w panikę, a wygrawerowany na znaczku numer telefonu do gabinetu szczepiącego pozwala na szybki z nim kontakt w celu potwierdzenia faktu szczepienia i ustalenia dalszej procedury postępowania.

Jak wyglądają?

LYSSETKY produkowane są w czterech podstawowych, ustalonych międzynarodowo kolorach i kształtach, które zmieniają się co roku – złoty owal,  zielony dzwoneczek,  czerwone serce  i  granatowa rozeta.

LYSSETK-a pomaga również w odzyskaniu psa.

Po zaszczepieniu i zawieszeniu identyfikatora do obroży, numer identyfikacyjny LYSSETKY zapisywany jest w karcie klienta (taką możliwość dają np. oprogramowania komputerowe do obsługi gabinetów weterynaryjnych Klinika XP lub Lecznica 2006 WIN). Teraz, każdy kto znajdzie zagubionego zwierzaka z LYSSETK-ą, może zadzwonić do gabinetu. Dzięki numerowi identyfikacyjnemu ustala się właściciela zguby i pies szybko trafia do swojego domu. Podnosi to w zdecydowany sposób prestiż danego gabinetu i zwiększa kredyt zaufania u właściciela.

Wiedza z zakresu chorób wewnętrznych jest fundamentem niezbędnym do postawienia diagnozy w każdej specjalności lekarskiej. Indywidualne podejście do pacjenta oraz nieustanny rozwój zawodowy lekarzy naszej Kliniki pozwala możliwie szybko ustalić przyczyny choroby zwierzęcia. Dzięki temu możemy odpowiednio poprowadzić terapię i zminimalizować jej czas. Oferujemy pełna diagnostykę oraz kompleksowe leczenie schorzeń ostrych i przewlekłych, szeroką gamę badań dodatkowych i konsultacji specjalistycznych.

Dokonujemy wraz z właścicielem pacjenta omówienia wyników badań laboratoryjnych. Pomagamy ustalić właściwe żywienie związane z występującą jednostką chorobową. Służymy pomocą w rozwiązywaniu problemów jakie występują u nowonarodzonych kociąt i szczeniąt związanych z ich okresem neonatalnym. Ustalamy związany z tym okresem program szczepień profilaktycznych oraz zwalczania pasożytów wewnętrznych (np. nicienie) i zewnętrznych (np. pchły, kleszcze). W związku z okresowym (wiosna, jesień) występowaniem schorzeń takich jak choroba odkleszczowa – baszjoza atakujących rożne narządy jesteśmy przygotowani do niesienia wszechstronnej pomocy zwierzętom które dotknęła ta choroba.

W zaawansowanym wieku zwierzęcia występują lub mogą występować liczne schorzenia które nie muszą się manifestować objawami chorobowymi. Dlatego też dysponujemy programem zapewniającym opiekę nad pacjentem starszym – geriatrycznym.

W trosce o bezpieczeństwo naszych pupili przeprowadzamy na życzenie właścicieli czipowanie oraz rejestrację w Międzynarodowej Bazie Danych – Safe Animal

PIES

-diagnostyka i leczenie chorób prostaty
-USG jąder i prostaty
-pobieranie nasienia i sztuczne inseminacja
-kastracja farmakologiczna i chirurgiczna
-biopsja cienkoigłowa i badanie histopatologiczne nowotworów jąder, prostaty i prącia

SUKA

-wyznaczanie okresu płodnego
- badanie cytologiczne wymazów z pochwy

- oznaczanie progesteronu metodą laboratoryjną lub testem orientacyjnym

-sztuczna inseminacja nasieniem świeżym
-diagnostyka ciąży (USG,RTG)
-prowadzenie ciąży, opieka nad ciężarną suką
-RTG w trzecim trymestrze ciąży – ocena liczebności miotów
-asystowanie przy porodzie / po wcześniejszym uzgodnieniu z właścicielem
-cesarskie cięcie – jako rozwiązanie ciężkiego porodu
-ropomacicze – diagnostyka i leczenie (farmakologiczne i chirurgiczne)
-sterylizacje
-antykoncepcja hormonalna
-diagnostyka i leczenie chorób gruczołu mlekowego

Mleka zastępcze dla szczeniąt i kociąt

1. 120 ml mleka skondensowanego niesłodzonego + 120 ml przegotowanej wody + 1 łyżeczka glukozy + 1 żółtko
2. 200 ml mleka krowiego + 50 ml słodkiej śmietanki 12% + 1 żółtko + 2g mączki kostnej + 1g kwasku cytrynowego
3. 80 ml mleka krowiego + 1/2 żółtka + 2 g oliwy z oliwek + 3,6 g kazeiny + 0,5 g mieszanki Min-Vit
4. 500 g mleka krowiego + 500 g mleka skondensowanego + 1 żółtko + 1 g fosforanu wapnia + 1 kropla wit.D3 + 3 kryształki kwasku cytrynowego
5. Mleko dla dzieci początkowe w 1,5 raza większym stężeniu niż w przepisie ( 1,5 miarki na 30 ml wody)
6. 1 litr pełnego mleka + 4 żółtka + 1 łyżeczka oleju słonecznikowego lub oliwy z oliwek

Karmienie:

• W pierwszym tygodniu życia co 2 godziny (12 razy na dobę)
• W drugim tygodniu życia co 2-3 godziny (8-9 razy na dobę)
• W trzecim tygodniu życia 7 razy na dobę z 4-6 godzinną przerwą nocną, ok. 21-go dnia życia zacząć wprowadzać skrobane mięso
• Od 28 dnia życia podawać pokarmy stałe mięsno-nabiałowo-węglowodanowe 5-6 razy dziennie

Kastracja i sterylizacja – zalety, wady oraz mity

Wielu ludzi zastanawia się nad tym, czy poddać swojego psa zabiegowi kastracji/sterylizacji. Należy wówczas wziąć pod uwagę wiele argumentów za i przeciw. Mam nadzieje, że ten tekst pomoże im podjąć właściwą decyzję.
Zwykle używa się terminu „sterylizacja” w przypadku suk, oraz „kastracja” w odniesieniu do samców. W rzeczywistości możemy mówić o „kastracji” w przypadku obu płci.

Zalety sterylizacji:

1. Sterylizacja młodej suki zapobiega większości nowotworów sutka.
   Sterylizacja suki przed jej pierwszą cieczką zmniejsza ryzyko wystąpienia nowotworu gruczołu mlekowego w 99%. Każda kolejna cieczka podnosi ryzyko rozwinięcia się nowotworu.
2. Sterylizacja zapobiega chorobom macicy, takim jak ropomacicze i nowotwory.
   Podczas sterylizacji macica jest usuwana, dzięki czemu likwidujemy szanse wystąpienia takich chorób jak ropomacicze, nowotwory narządów rozrodczych itp.
3. Wysterylizowane/wykastrowane zwierzęta nigdy nie spłodzą niechcianych potomków.Miliony zdrowych psów są każdego roku zabijane w schroniskach na całym świecie.
   Wokół nas jest o wiele za dużo niechcianych psów. Wysterylizowane/ wykastrowane osobniki nigdy nie przyczynią się do pogorszenia tego problemu. Wielu ludzi uważa się za odpowiedzialnych właścicieli, którzy nie dopuszczą nigdy do przypadkowego rozmnożenia swoich psów. Jednak schroniska są pełne szczeniaków. Wpadki zdarzają się często. Suki w cieczce podkopują ogrodzenia, przeskakują ponad nimi, wydrapują pazurami wyjścia, a nawet potrafią kopulować przez ogrodzenie, jeśli nie mają innego wyjścia. Samce posuwają się do takich samych skrajności, by dostać się do suki w cieczce.
4. Niesterylizowane suki mają dwa razy w roku cieczkę, która trwa od dwóch do czterech tygodni.
   Gdy suka ma cieczkę, trudno z nią spacerować, nawet na smyczy. ?Tabuny? psów koczują pod drzwiami domu, stanowią zagrożenie dla innych psów i ludzi.
   Gdy suka ma cieczkę zostawia plamy krwi w całym domu, jeśli nie zabezpieczymy jej specjalnymi majtkami. W tym czasie może ona być niespokojna oraz sfrustrowana. W czasie cieczki należy sukę odseparować od niewykastrowanych psów, z którymi zwykła się bawić, nie może ona również uczestniczyć w zajęciach ze szkolenia, w zawodach lub konkursach.
5. Kastracja zapobiega większości schorzeń gruczołu krokowego i nowotworom jąder u samców.
   Prostata, u niekastrowanych psów powyżej 5-tego roku życia często ulega powiększeniu lub infekcjom, dość często zdarzają się też nowotwory jąder. Są to częste choroby, które kastracja eliminuje całkowicie.
6. Kastracja zmniejsza agresję i włóczęgostwo psów.Problem agresji jest bardzo powszechny wśród niekastrowanych psów. Kastracja to znaczący element leczenia i zapobiegania agresji. Średnio 50% – 75% psów, które zostały wykastrowane z powodu takich problemów wykazuje poprawę zachowania, a nawet całkowity zanik agresji. Wykastrowany pies nie ucieka w poszukiwaniu potencjalnej partnerki. Rzecz jasna, że szkolenie jest tutaj również wielką pomocą.
7. Kastracja/sterylizacja może zapobiec lub pomóc w leczeniu innych schorzeń, zarówno zakaźnych jak i niezakaźnych.
   Niektóre niekastrowane samce cierpią na zespół feminizacyjny związany z zaburzeniami wydzielania hormonów płciowych w przypadku nowotworów jąder. To schorzenie nie występuje u psów kastrowanych w młodym wieku .Starsze, niekastrowane psy mają również skłonność do przepukliny krocza, której również zapobiega kastracja . Istnieje również kilka innych chorób związanych z hormonami płciowymi(m.in. problemy skórne), którym zapobiega kastracja/sterylizacja
8. Sterylizacja/kastracja przedłuża życie zwierzęcia.Sterylizowane/kastrowane psy zwykle żyją dłużej o około 2 lata w porównaniu z niekastrowanymi osobnikami

Wady sterylizacji:

1. Zwierzęta sterylizowane/kastrowane mają skłonność do otyłości. To prawda, że psy po kastracji i suki po sterylizacji mają większą skłonność do odkładania tkanki tłuszczowej Brak hormonów płciowych może wpłynąć na obniżenie metabolizmu, jednak odpowiednia dieta i ruch zapobiegają otyłości.
2. Sterylizowane psy mają problem z trzymaniem moczu.U niektórych wysterylizowanych psów może wystąpić problem z kontrolowanym wydalania moczu. Dotyczy to zwłaszcza suk, ale zdarza się również u samców. Wynika to najprawdopodobniej z tego, że brak hormonów płciowych osłabia mięsień zwieracz pęcherza moczowego.

   Badania wskazują, że problem niekontrolowanego oddawania moczu występuje u 10% wszystkich sterylizowanych i kastrowanych psów. Na szczęście, problem najczęściej sprowadza się do kilku kropel tu i ówdzie, i leczenie zwykle jest proste i niedrogie.

   Warto także pamiętać, że u starszych psów często pojawia się problem niekontrolowanego oddawania moczu, nawet, jeśli nie są one wysterylizowane.

3. Suki agresywne, po sterylizacji mogą stać się jeszcze bardziej agresywne.To jest poważny argument przeciwko sterylizacji, dla właścicieli agresywnych suk, jednak wysterylizowanie agresywnej suki zapobiegnie przekazywaniu tej cechy potomstwu. Jeśli twoja niesterylizowana suka nie jest agresywna, sterylizacja na pewno nie wzmoże w niej agresji.
4. Sterylizacja to operacja chirurgiczna.Z każdym zabiegiem chirurgicznym łączy się ryzyko, które wynika zarówno z istoty zabiegu jak i z niebezpieczeństwa związanego z narkozą. Wskaźnik powikłań w przypadku sterylizacji i kastracji jest jednak bardzo niski i poważne komplikacje zdarzają się bardzo rzadko.Znaczące powikłania zdarzają się w około 1 – 4% sterylizacji .Sterylizacja i kastracja są bezpieczniejsze dla zwierzęcia, jeśli przeprowadzone są w młodym wieku.
5. Sterylizacja jest droga.W Polsce sterylizacja i kastracja kosztują od 200 do 400 złotych, w zależności od płci i wagi psa.
   Raz w roku Stowarzyszenie Obrońców Zwierząt ARKA przeprowadza ogólnopolską akcję sterylizacji, podczas której wybrane kliniki znacznie obniżają koszt tego zabiegu. W większych miastach działają też fundacje, które pomagają osobom, których nie stać na sterylizację swojego psa. Czasem część kosztów pokrywa gmina. W niektórych miastach sterylizowane/kastrowane psy są zwolnione od podatku. Więcej informacji na ten temat można uzyskać w lokalnym oddziale Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami.

Mity na temat sterylizacji:

1. Suka powinna mieć przynajmniej raz w życiu szczeniaki, lub przynajmniej jedną cieczkę, zanim zostanie wysterylizowana.Ryzyko wystąpienia raka sutka u suki znacznie obniża się, jeśli sterylizacja przeprowadzona została przed pierwszą cieczką. Sterylizacja wyklucza ryzyko licznych powikłań związanych z ciążą, porodem i okresem karmienia.

   Zanim dopuścisz do tego, by twoja suka miała „przynajmniej jeden miot”, popracuj jako ochotnik przez jakiś czas w lokalnym schronisku dla bezdomnych zwierząt. Zobaczysz tam mnóstwo szczeniąt i dorosłych psów, które co dzień są zabijane. Rozmnażając swojego psa zwiększasz liczbę niepotrzebnych śmierci oraz ilość psów obciążonych takimi chorobami genetycznymi jak dysplazja stawu biodrowego, zaburzenie krzepliwości krwi, postępujący zanik siatkówki i wiele innych, których można uniknąć w przypadku profesjonalnego planowania hodowli.

2. U kastrowanych psów częściej występuje nowotwór prostaty.To nie jest prawdą. Nie ma statystycznie znaczącej różnicy w występowaniu raka gruczołu krokowego u psów kastrowanych i niekastrowanych (Obradovich 1987) . Natomiast kastracja wyklucza występowanie wszystkich innych schorzeń prostaty.
3. Psy są nieszczęśliwe po kastracji/sterylizacji.Psy nie są ludźmi. Nie planują posiadania potomstwa, wychowywania go i troszczenia się o nie, nie marzą też o tym, by pewnego dnia zostać dziadkami. Samce nie zdają sobie nawet sprawy z tego, że szczeniaki, do których narodzenia przyczyniły się, są ich własnym potomstwem. Instynktem rozmnażania psów kierują hormony. Gdy wyeliminujemy hormony płciowe, znika potrzeba rozmnażania się i pies nie odczuwa różnicy.
4. Psy, które są sterylizowane/kastrowane w młodym wieku, są niezrównoważone i mają więcej problemów behawioralnych.Należy pod uwagę wziąć jeszcze następującą sprawę: psy pracujące (na przykład przewodnicy niewidomych) prawie zawsze są kastrowane. Podobnie psy, które są szkolone w posłuszeństwie. Oczywistym jest, że odpowiedzialna funkcja wymaga od psa wiele dojrzałości oraz opanowanego charakteru. Kastracja w rzeczywistości zwiększa stabilność temperamentu psa, poprzez wykluczenie rozproszeń wynikających z instynktu seksualnego.
5. Jeśli wykastruję swojego psa, nie będzie on mnie już bronił.W rzeczywistości kastrowane psy mogą być lepszymi obrońcami niż niekastrowane, ponieważ nie podlegają one działaniu popędu płciowego. Zamiast włóczyć się za sukami w cieczce lub wdawać się w walki z innymi samcami, psy kastrowane poświęcają całą swoją uwagę właścicielowi.
6. Mój pies będzie miał na pewno wspaniałe potomstwo/chcę mieć drugiego, takiego samego psa, dlatego chcę go rozmnożyć.Średnio 25-30% psów w schroniskach jest rasowych (w Polsce odsetek ten jest dużo mniejszy). Nawet, jeśli twój pies ma rodowód, nie oznacza to jeszcze, że powinien on być rozmnażany. Zanim jakikolwiek pies zostanie dopuszczony do hodowli, właściciel powinien udowodnić jego wartość rozrodczą poprzez wielokrotne wystawianie z dobrymi wynikami oraz testy zdrowotne. Każdy miot powinien udoskonalać rasę.

   Poza tym, każdy pies jest inny. Nie ma żadnej gwarancji, że szczenięta będą przypominać swoich rodziców charakterem lub wyglądem, zwłaszcza, jeśli rodzice są psami wielorasowymi.

7. Hodowla psów to świetny sposób na zarabianie pieniędzy.Na hodowli zarabiają jedynie osoby, które nie dbają o zdrowie psów oraz jakość miotów. Odpowiedzialna hodowla wymaga zarówno wielu badań medycznych i stałej opieki weterynaryjnej, jak i uważnego doboru pod kątem charakterów rodziców. Zastanowić się należy, czy dany miot rzeczywiście wpłynie na rozwój rasy, czy też tylko zasili liczbę psów w schronisku.

   Przed rozmnożeniem należy zapłacić za wielorakie badania weterynaryjne, w tym za różne prześwietlenia, badania krwi, testy na takie infekcje jak bruceloza, testy na choroby genetyczne, takie jak na przykład zaburzenie krzepliwości krwi, EKG, USG, pozwalające na wykluczenie wad serca, badania pozwalające wykluczyć wady dna oka, oraz wiele dodatkowych badań, w zależności od rasy psa. Koszty rozmnażania zawierają testy ciążowe, USG pozwalające na śledzenie rozwoju płodów, być może operację cesarskiego cięcia u suki, która nie może urodzić samodzielnie, szczepienia ochronne, odrobaczanie oraz całodobowy nadzór weterynarza w przypadku jakiejś choroby u szczeniąt. Do tego należy dołożyć opłaty za otrzymanie przydomka, koszty wystawiania psa, oraz dużą ilość czasu, którą poświęcić należy na krycie, opiekę nad suką w ciąży, poród, karmienie szczeniąt, sprzątanie kojca, wizyty u weterynarza oraz szukanie domów dla szczeniąt.

8. Na pewno uda się nam znaleźć dobre domy dla szczeniąt.Na każdego szczeniaka, któremu znajdziecie dom, przypada jeden szczeniak, który może zostać uśpiony w schronisku, gdyż nie został adoptowany. Po prostu nie ma wystarczającej ilości domów dla wszystkich szczeniąt. Nawet, jeśli zapomnimy o szczeniakach ze schroniska – czy jesteś pewien, że uda ci się znaleźć naprawdę dobre domy? Czy będziesz miał kontakt z nowymi właścicielami przez całe życie psa? Czy będziesz mógł zabrać szczeniaki z powrotem, jeśli nie będą one odpowiadać nowym nabywcom? Jeśli doprowadziłeś do urodzenia się szczeniąt, jesteś za nie odpowiedzialny przez całe ich życie.

Chirurgia tkanek miękkich
Rany warg – opracowanie chirurgiczne
Nowotwory warg – operacyjne usunięcie
Nadziąślaki – zabieg elektrochirurgiczny
Rany języka – opracowanie chirurgiczne
Nowotwory języka
Rany podniebienia miękkiego
Zamknięcie rozszczepu podniebienia
Zamknięcie przetoki ustno-nosowej
Ciało obce w jamie ustnej
Korekta skrzydełek nosowych
Krwiak małżowiny usznej
Otwarcie przewodu słuchowego
Rany szyi
Rany przełyku
Rany tułowia
Mastektomia
częściowa
całkowita
Amputacja ogona
Usunięcie gruczołów okołoodbytniczych
Laparotomia diagnostyczna
Cesarskie cięcie
Ovariohisterektomia przy ropomaciczu
Enterectomia, Enterotomia, Gastrotomia
Rozszerzenie/skręt żołądka
Splenektomia
Cystotomia
Nacięcie cewki moczowej, Wyszycie cewki moczowej
Amputacja prącia
Nowotwory w jamie brzusznej
Wypadnięcie pochwy
Guzy w pochwie – opracowanie chirurgiczne
Kastracja psa
Kastracja kota
Sterylizacja suki
Sterylizacja kotki
Przepuklina
pępkowa
pachwinowa

Przygotowanie pacjenta do zabiegu.

Stan zdrowia Państwa ulubieńca często wymaga przeprowadzenia przez lekarza weterynarii badania lub zabiegu chirurgicznego w znieczuleniu ogólnym.

Współczesna wiedza i specjalistyczny sprzęt, pozwalają na zmniejszenie do minimum ryzyka związanego ze znieczuleniem ogólnym i zabiegiem operacyjnym. Jednakże należy pamiętać, że w każdym przypadku istnieje pewne ryzyko – podobnie jak w medycynie ludzkiej – związane z przeprowadzeniem nawet rutynowego zabiegu. Dlatego też ważne jest odpowiednie przygotowanie zwierzęcia do zabiegu przebiegającego w znieczuleniu ogólnym, w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia komplikacji.

Dlatego też zaleca się przez ostatnie 24 godziny przed zabiegiem nie podawać zwierzęciu żadnego pokarmu ale zapewnić dostęp do świeżej wody.

W przypadku zwierząt poruszających się swobodnie (np. koty) należy przetrzymać je w zamkniętym pomieszczeniu i w razie potrzeby wyprowadzać na smyczy.

W dniu poprzedzającym zabieg i w dniu samego zabiegu należy unikać intensywnego wysiłku fizycznego, natomiast o ile stan zdrowia na to pozwala, można wyprowadzić na krótkotrwałe spacery na smyczy. Takie postępowanie ułatwia przeprowadzenie zabiegu i zapobiega niekontrolowanemu oddawaniu kału i moczu w czasie trwania znieczulenia ogólnego.

Wybudzanie ze znieczulenia.

W okresie wybudzania się (kilka ?kilkanaście godzin), zwierzęta wykazują nadmierną wrażliwość na bodźce zewnętrzne np. hałas, dotyk, zbyt jaskrawe światło. Również temperatura ciała ulega obniżeniu. Z tych powodów bardzo ważne jest zapewnienie zwierzęciu spokoju, umieszczenie go w ciepłym, zacienionym miejscu i okrycie kocem, a także położenie go w bezpiecznym miejscu np. na podłodze, oraz zapewnić opiekę.

Wywołany zabiegiem stres powoduje, że przy wybudzaniu pacjent może skomleć i popiskiwać. Nie jest to jednak spowodowane bólem, gdyż po zabiegu zwierzę powinno otrzymać leki przeciwbólowe.

Żywienie i ruch pacjenta.

Po zabiegu należy stopniowo wprowadzać do żywienia płyny, a po kilkunastu godzinach pokarmy półpłynne i wreszcie stałe. Szczegółowe wskazówki zostaną przekazane przez lekarza weterynarii po zabiegu.
Przy poważniejszych zabiegach okres rekonwalescencji może trwać 2 tyg., a nawet dłużej. W tym czasie zwierze powinno być pod szczególnym nadzorem. Bardzo ważne jest unikanie jakichkolwiek gwałtownych ruchów lub wysiłku mogącego doprowadzić do urazów rany pooperacyjnej. U zwierząt starających się zerwać opatrunek lub szwy należy zastosować różne zabezpieczenia jak np. kołnierz.

Schorzenia dermatologiczne, choroby powłoki skórnej i okrywy włosowej stanowią duży problem dla naszych pacjentów. Przyczynia się do tego wzrastająca chemizacja środowiska ale także często błędy żywieniowe popełniane przez właścicieli naszych pacjentów (alergie pokarmowe), zaburzenia endokrynologiczne . Innym ważnym czynnikiem wywołującym te schorzenia są pasożyty zewnętrzne i wewnętrzne których toksyny wywołują uczulenia.

Robimy kilka prostych testów w celu postawienia właściwej diagnozy i efektywnego leczenia.

-Test wyczesywania: oglądanie sczesanego materiału za pomocą lupy i pod mikroskopem – wykrywanie pasożytów zewnętrznych.
-Badanie zeskrobin skórnych: oglądanie zeskrobanego materiału na szkiełku podstawowym (zarówno materiał barwiony jak i nie barwiony)
-Wymazy z uszu: pobieramy próbkę wydzieliny za pomocą wymazówki i przenosimy na szkiełko. Oglądamy zarówno preparaty barwione jak i nie barwione.
-Badania cytologiczne ? wykonujemy odcisk skóry, po czym suszymy i barwimy.
-Testy skórne (alergie)
-Badania endokrynologiczne

Laboratorium

• RTG
• USG
• EKG
• badanie moczu
• badanie kału w kierunku parazytoz
• badanie kotów w kierunku FIV i FelV
• badanie krwi
• pobieranie krwi w celu określenia miana przeciwciał przeciwko wirusowi wścieklizny
• Hematologia 
• badanie poziomu hormonów

Chipowanie i wydawanie paszportów

Każde zwierzę domowe (dotyczy psów, kotów, tchórzofretek) wywożone do krajów UE musi posiadać paszport dla zwierząt wystawiony przez uprawnionego lekarza weterynarii.

Podróż do Królestwa Wielkiej Brytanii, Republiki Irlandii oraz na Maltę.

Od 01.2012 każdy pies z krajów UE posiadający paszport może zostać przewieziony do Wielkiej Brytanii na podstawie paszportu i aktualnych szczepień. Szczepienia przeciwko wściekliźnie musi zostać zrobione przynajmniej 21 dni przed wyjazdem, jeśli szczepienie przeciwko wściekliźnie będzie wykonywane regularnie co roku (nie wolno przekroczyć daty szczepienia!) to przy kolejnych wyjazdach te 21 dni nie obowiązuje. Odrobaczenie i odpchlenie na 24h przed przekroczeniem granicy nadal obowiązuje.

Psy z poza UE mogą odbyć kwarantanne w specjalnym ośrodku zatwierdzonym przez tamtejszy nadzór weterynaryjny na koszt właściciela.

Dokładne informacje dostępne są na stronie: http://www.defra.gov.uk/wildlife-pets/pets/travel/pets/

Zwierzę wywożone do w/w państw musi :

• zostać zachipowane spełniającym wymogi normy ISO transponderami, jest on zwykle wszczepiany pod skórę, z lewej strony szyi, w połowie jej długości, lub między łopatkami zwierzęcia ? miejsce to musi zostać odnotowane w odpowiedniej rubryce paszportu.
• następnie należy zwierzę zaszczepić przeciwko wściekliźnie.

Po upływie 21 dni od szczepienia trzeba pobrać krew w celu oznaczenia miana przeciwciał przeciwko wściekliźnie (musi być większe lub równe 0,5 IU/ml) . Jeśli miano przeciwciał jest wystarczające, wtedy wykonuje się je jednorazowo (pod warunkiem że zwierzę jest regularnie doszczepiane).

Zwierzę może wyjechać do w/w państw po upływie co najmniej 6 miesięcy od uzyskania pozytywnego wyniku (tj. ?0,5 IU/ml)badania surowicy.

Jeśli wynik testu jest negatywny, należy zwierzę ponownie zaszczepić po 21 dniach od poprzedniego szczepienia i całą procedurę powtórzyć.

Na 48 ? 24 h przed wyjazdem zwierzę musi zostać odrobaczone przeciwko tasiemczycy (np. preparatem Drontal), oraz poddane profilaktyce przeciwkleszczowej ? nie wolno używać szamponów i obroży. Oczywiście te czynności również należy odnotować w paszporcie.

Na teren Królestwa Wielkiej Brytanii, Republiki Irlandii oraz na Maltę nie wolno wwozić zwierząt poniżej 3 m-cy, oraz nie szczepionych przeciwko wściekliźnie.
Zabronione jest wwożenie ras takich jak:

• CANE CORSO
• PITBULL
• TOSA INU
• DOG ARGENTYŃSKI
• AMSTAFF

Oraz ich krzyżówek, a także psów powstałych w wyniku krzyżowania z wilkiem.
Zakaz dotyczy też kotów skrzyżowanych z dzikimi gatunkami.

Wszystkie niejasności proszę wyjaśniać w Ambasadach Królestwa Wielkiej Brytanii, Republiki Irlandii oraz na Malty, lub na stronie internetowej www.defra.gov.uk

Podróż do Zjednoczonego Królestwa Szwecji

Zwierzęta muszą zostać poddane trwalej identyfikacji za pomocą mikroczipu zgodnego z normą ISO 1784 lub za pomocą tatuażu. Następnie muszą zostać zaszczepione przeciwko wściekliźnie, zgodnie z zaleceniami
producenta szczepionki. Konieczne jest zachowanie tej kolejności działań. Następnie trzeba pobrać krew w celu przeprowadzenia badania w kierunku określenia efektywności szczepienia przeciwko wściekliźnie (pozytywny wynik
badania – miano przeciwciał neutralizujących wynoszące co najmniej 0,5 IU/ml). Badanie musi zostać przeprowadzone w laboratorium zatwierdzonym przez Komisję Europejską na próbce krwi pobranej na 120 do 365 dni po ostatnim szczepieniu przeciwko wściekliźnie (próbki pobrane przed upływem 120 dni od ostatniego szczepienia nie są ważne).Wynik tych badań jest wpisywany do paszportu. Ze względu na wspomniane procedury, planując wwiezienie zwierzęcia do Szwecji, należy więc podjąć przygotowania co najmniej 4 miesięcy przed podróżą.

Zwierzęta muszą zostać poddane odrobaczaniu przeciwko tasiemcom bąblowcowym (Echinococcus spp.), przeprowadzonemu przez lekarza weterynarii w ciągu 10 dni przed planowanym przewiezieniem, przy użyciu preparatu zawierającego praziquantel lub epsiprantel. W tym samym czasie musi też zostać przeprowadzone badanie stanu klinicznego zwierzęcia.

Spełnienie wszystkich powyższych warunków musi być potwierdzone w paszporcie zwierzęcia.

Uwaga!!! Przemieszczanie z Polski na terytorium Królestwa Szwecji psów, kotów i fretek w wieku poniżej trzech miesięcy, nie zaszczepionych przeciwko wściekliźnie, jest niedozwolone.

Więcej informacji na stronie internetowej www.sjv.se

Podróż do innych krajów UE

Zwierzęta muszą mieć paszport, oraz być zidentyfikowane za pomocą czipa lub czytelnego tatuażu, oraz być zaszczepione przeciwko wściekliźnie nie później niż 21 dni przed wyjazdem (zwierzęta szczepione po raz pierwszy).

Nie wolno przewozić zwierząt poniżej 3 miesiąca życia, oraz nieszczepionych przeciwko wściekliźnie.

Podróż do Finlandii

Podczas podróży zwierzęciu musi towarzyszyć właściciel lub inna osoba za nie odpowiedzialna. W pierwszej kolejności zwierzęta muszą zostać poddane trwałej identyfikacji za pomocą czytelnego tatuażu lub mikroczipu zgodnego z wymaganiami normy ISO.

Następnie muszą zostać zaszczepione przeciwko wściekliźnie (szczepieniu należy poddać zwierzę już posiadające czip lub tatuaż). Szczepienie powinno zostać wykonane zgodnie z zaleceniami producenta szczepionki; w przypadku pierwszego szczepienia wykonanego u zwierzęcia w wieku powyżej 3 m-ca życia uzyskuje ono ważność po upływie 21 dni od jego dokonania. W przypadku kolejnych szczepień przeprowadzanych regularnie w odstępach rocznych (dawki przypominające), szczepienie uzyskuje ważność w dniu podania dawki przypominającej szczepionki. Jeśli osoba odpowiedzialna za zwierzę nie posiada zaświadczenia o zaszczepieniu zwierzęcia w roku poprzednim, kolejne szczepienie jest traktowane jako pierwsze i nabywa ważność po upływie 21 dni
od daty jego dokonania.

Uwaga !!! Młode psy, koty i fretki, nie zaszczepione przeciwko wściekliźnie, nie mogą być wwożone na terytorium Finlandii. Psy i koty muszą zostać poddane zabiegowi odrobaczania przeciw tasiemcowi bąblowcowemu (echinococcosis) nie później niż 30 dni przed wwiezieniem na terytorium Finlandii, przy użyciu preparatu zawierającego praziquantel lub epsiprantel. Zabieg odrobaczania musi być również udokumentowany w paszporcie zwierzęcia.

Informacje dotyczące identyfikacji zwierzęcia, poświadczenie ważności szczepienia przeciwko wściekliźnie, informacje o wyniku badania efektywności tego szczepienia oraz przeprowadzenie zabiegu odrobaczania muszą zostać poświadczone w paszporcie zwierzęcia przez upoważnionego lekarza weterynarii.

Pozostałe kraje Unii Europejskiej – procedury są znacznie uproszczone – wymagana jest trwała identyfikacja zwierzęcia za pomocą czytelnego tatuażu lub mikroczipu. Zwierzę musi zostać zaszczepione przeciwko wściekliźnie. Szczepienie uzyskuje ważność po upływie 21 dni od jego dokonania w przypadku pierwszego szczepienia wykonanego u zwierzęcia w wieku powyżej 3 miesiąca życia. W przypadku kolejnych szczepień, wykonywanych regularnie w odstępach rocznych (dawki przypominające), szczepienie uzyskuje ważność w dniu podania dawki przypominającej szczepionki. Jeśli osoba odpowiedzialna za zwierzę nie posiada świadectwa jego szczepienia w roku poprzednim, kolejne szczepienie jest traktowane jako pierwsze i nabywa ważność po upływie 21 dni od daty jego dokonania. Zwierzę musi być zaopatrzone w paszport poświadczający ważność szczepienia przeciw wściekliźnie.

Ponadto:

Przy przewożeniu z Polski na terytorium Belgii psów, kotów i fretek w wieku poniżej 3 miesięcy, nie zaszczepionych przeciwko wściekliźnie, obowiązuje indywidualna procedura – warunkiem jest zaszczepienie zwierzęcia, zgodne z wymogami UE, po ukończeniu 7 tygodnia życia i przynajmniej 3 tygodnie przed podróżą.

Podróż do Słowacji

Wwiezienie zwierząt towarzyszących (psów, kotów i fretek) w wieku poniżej 3 miesiąca życia na jej terytorium jest możliwe po spełnieniu następujących warunków: – zwierzęta muszą być trwale zidentyfikowane za pomocą czytelnego tatuażu lub mikroczipu (preferowany sposób identyfikacji); – muszą być zapatrzone w paszport dla zwierząt. Urzędowy lekarz weterynarii potwierdzi w części XI („Inne”) paszportu informacje, że zwierzę do czasu podróży pozostawało w miejscu swego urodzenia, bez kontaktu z dzikimi zwierzętami, które mogły być narażone na zakażenie wścieklizną, lub że towarzyszy im ich matka, od której są jeszcze zależne.

Podróż do Królestwa Norwegii

W pierwszej kolejności zwierzęta muszą zostać trwale zidentyfikowane za pomocą czytelnego tatuażu lub mikroczipu. Następnie muszą zostać zaszczepione przeciwko wściekliźnie (koniecznie w tej kolejności). Następnie wykonuje się badania przeciwciał na próbce krwi pobranej 120 do 365 dni po ostatnim szczepieniu przeciwko wściekliźnie (próbki pobrane przed upływem 120 dni od ostatniego szczepienia nie są ważne). Badanie nie musi być powtarzane w przypadku zwierzęcia, które było regularnie szczepione przeciwko wściekliźnie (bez żadnych przerw w kalendarzu szczepień wymaganym przez producenta szczepionki). Miano przeciwciał neutralizujących w badanej surowicy nie może być niższe niż 0,5 IE/ml.

Ponadto zwierzęta muszą zostać poddane odrobaczaniu przeciwko tasiemcowi bąblowcowemu (Echinococcus spp.), przeprowadzonemu przez lekarza weterynarii w ciągu 10 dni przed planowanym wwiezieniem zwierzęcia na terytorium Norwegii, przy użyciu preparatu zawierającego praziquantel. Odrobaczanie musi zostać powtórzone w ciągu 7 dni po przyjeździe na teren Norwegii. W paszporcie potwierdza się spełnienie wszystkich powyższych warunków (identyfikacja zwierzęcia, szczepienie przeciwko wściekliźnie, wynik badania efektywności tego szczepienia, obydwa zabiegi odrobaczania wraz z podaniem nazwy i dawki preparatu).

Uwaga!!! Nie zaszczepione młode zwierzęta nie mogą być wwożone na terytorium Norwegii, chyba że zostanie wydana na takie wwiezienie zgoda władz (Norwegian Food Safety Authority).

Podróż Szwajcarii

Zwierzęta muszą być zaszczepione przeciwko wściekliźnie zgodnie z obowiązującym prawem. Muszą być czytelnie zidentyfikowane (tatuaż lub mikroczip). Konieczne jest także wykonanie badania w kierunku efektywności szczepienia przeciwko wściekliźnie. Próbki krwi do badania muszą być pobrane od zwierzęcia nie wcześniej niż 30 dni po szczepieniu na wściekliznę i nie później niż 3 miesiące przed planowanym wjazdem na teren Szwajcarii. Miano przeciwciał neutralizujących w badanej surowicy nie może być niższe niż 0,5 IE/ml.

Kraje trzecie – przy przekraczaniu granic krajów nie zrzeszonych wymagane jest świadectwo zdrowia wystawione przez Powiatowego Lekarza Weterynarii. W przypadku tranzytu przez poszczególne kraje Unii Europejskiej do krajów trzecich stosuje się przepisy obowiązujące w krajach tranzytowych

Dietetyka

W lecznicy można zakupić karmy bytowe i lecznicze światowych liderów dietetyki weterynaryjnej.
Karmy bytowe dostosowane są do potrzeb zdrowego psa i kota w zależności od:

1. Wieku – dla zwierząt młodych, dorosłych, starszych.
2. Rasy i wagi – dla psów ras małych(do 10kg),średnich(11-25), dużych(25-45), olbrzymich(>45kg), a także karmy dostosowane do potrzeb konkretnej rasy np. labrador, pudel , kot pers.
3. Aktywności i potrzeb fizjologicznych- dla zwierząt pracujących, przebywających głównie w domu , dla ciężarnych itp.

Diety lecznicze stosuje się w przypadkach problemów ze zdrowiem ,stanowią część zaleconej kuracji diety stosujemy przy: otyłości, niewydolności poszczególnych narządów, alergiach, nieżytach żołądkowo-jelitowych, problemach z uzębieniem czy skórą.